Wesołych Świąt- Boas Festas

Życzę Wam Wesołych Świąt! 
Desejo-vos Boas Festas!

Klasztor i Pałac Narodowy w Mafrze w regionie Oeste

W Mafrze, trzydzieści kilometrów od Lizbony, znajdują się Klasztor oraz Pałac Narodowy. Zbudowany na początku osiemnastego wieku w czasie kiedy Portugalia stała się jednym z najbogatszych krajów w Europie dzięki złotu z Brazylii. Mówiono, że Pałac Narodowy jest większy niż cała Mafra. Jest to ogromny budynek. Architekt Johann Ludwig zbudował pałac we włoskim stylu architektonicznym (bazylika) oraz z niemieckim wpływem (lateralna wieża). Budynek posiada klasztor, bazylikę, kościół, bibliotekę, apteki, kilkaset pokoi, ma swój las gdzie odbywały się polowania na zwierzęta. Była to także rezydencja królów. Portugalski król Jan piąty miał nadzieję, że uda mu się przeprowadzić Papieża do Mafry i tam stanie się ona oficjalną rezydencją papieską.

Ericeira na zachodnim wybrzeżu Portugalii

Ericeira to miasto, które znajduje się pięćdziesiąt kilometrów od Lizbony, jest to znany ośrodek turystyczny, szczególnie dla tych, którzy ćwiczą surfing. Przemysł surfingowy jest w tym rejonie bardzo rozwinięty. Fale mogą mieć więcej niż dziesięć metrów. W kierunku północy znajduje się miasto Nazaré, ma ono specyficzne warunki i tam fale mogą mieć nawet do trzydziestu metrów. Właśnie tam notowana jest rekordowa wysokość fal: w tym roku Garrett McNamara pływał na fali, która miała trzydzieści metrów. Cały ten region ma dobre warunki do uprawiania surfingu oraz windsurfingu. Prawdę mówiąc całe zachodnie wybrzeże Portugalii cechuje się silnymi podmuchami wiatru i dzięki temu każde z tych miejsce ma dobre warunki. Wróćmy jednak do Ericeiry. Kiedyś był to bardzo ważny ośrodek turystyczny dla mieszkańców Lizbony. Są tu piękne ulice i krajobrazy, bardzo dobre restauracje i hotele oraz sławne plaże. Kiedy proklamowano republikę w Lizbonie, ostatni portugalski król przed odpływem, spędził swoje ostatnie godziny w Portugalii właśnie w tym mieście- Ericeira.
Można tam dojechać z Lizbony przez autostradę A8 w kierunku do Malveira, Mafra albo Ericeira.

Młyny

Dzięki tak silnym wiatrom w regionie Oeste, rozwinęła się kultura budowania młynów, możemy zobaczyć ją jeszcze dzisiaj w dolinach oraz na wybrzeżu. Niestety niektóre młyny są już zniszczone, ale inne były odbudowane i dzisiaj pełnia funkcje domów. Tak jak domy, typowe młyny są biało-niebieskie, czyli mają nasze kolory narodowe.

Aldeia Típica

Aldeia Típica, czyli typowa wieś, która znajduje się przy drodze z Mafra do Ericeira. Została zbudowana przez José Franco, portugalskiego garncarza, pokazuje ona życie małej portugalskiej wsi z młynem, z kaplicą, z szkołą, z winiarnią i innymi domami (kuźnia, piekarnia, fryzjer, itd). Każdy reprezentuje typowe profesje. To jest muzeum etnograficzne i często zwiedzają je dzieci. Dzięki swoim zasługom José Franco został błogosławiony przez Jana Pawła II. Warto więc zwiedzać Aldeia Típica!

Pięćset lat stosunków dyplomatycznych pomiędzy Portugalią a Tajlandią 1511-2011

Ten pawilon tajski został zbudowany i oferowany Lizbonie przez rząd Tajlandii, który w ten sposób chciał uczcić pięćset lat stosunków dyplomatycznych pomiędzy Portugalią a Tajlandią. Afonso de Albuquerque, gubernator Indii Portugalskich, wysłał w 1511r. pierwszą misję dyplomatyczną. Siedem lat po tym założono pierwszą kolonię portugalską (Ban Portuget) w stolicy Ayutthaya. Jeszcze do dzisiaj możemy odczuć portugalskie wpływy w tym kraju, między innymi zamieszkują tam potomkowie Portugalczyków oraz są kościoły rzymskokatolickie. Od początku tego roku Tajlandia i Portugalia świętują rocznicę pierwszego kontaktu. Z tej okazji wydawane są znaczki, programy kulturalne i kooperacyjne a także koncerty, wystawy i kongresy. Pawilon przedstawiony na zdjęciach i stanowiący symbol tej rocznicy znajduje się w dzielnicy Belem w Lizbonie.

Daleki Wschód według Fernão Vaz Dourado in Portvgaliae Monvmenta Cartographica 1571r.

Znaczki z okazji 500-letniej rocznicy nawiązania stosunków dyplomatycznych pomiędzy Tajlandią i Portugalią.

Centrum badawcze Champalimaud nad rzeką Tag w Lizbonie

Centrum badawcze (oficjalna nazwa: "Centrum badań nad nieznanym Fundacji Champalimaud") znajduje się w Lizbonie nad rzeką Tag, blisko wieży Belém i jest przeznaczony do badań neurologicznych oraz do walki przeciw nowotworom.  Codziennie w centrum spotykają się lekarze w celach badawczych, także przeprowadzane są kongresy. W sumie czterystu naukowców z różnych krajów będzie mogło pracować  w tym centrum oraz trzystu pacjentów będzie mogło się tam leczyć. Chociaż budynek posiada też inne funkcje. Prawie połowa jego powierzchni jest udostępniona dla zwiedzających, obok są ogrody, sztuczne jezioro i audytorium na świeżym powietrzu.  Według James Watson, noblisty medycyny, "Portugalczycy nie są szaleni, oni są kompetentni i mogą prowadzić Europę w walce przeciw nowotworom", ponieważ "wygrać wojnę przeciw nowotworom oznacza leczyć więcej przypadków".

Centro de Investigação para o Desconhecido da Fundação Champalimaud

http://www.fchampalimaud.org/home/

Pierwszy przelot nad południowym Atlantykiem

 Wiosną 2012r obchodzona będzie 90-letnia rocznica pierwszego przelotu nad południowym Atlantykiem. W ostatnich dniach marca 1922r. dwóch Portugalczyków Gago Coutinho i  Sacadura Cabral po raz pierwszy odlecieli z Lizbony do Rio de Janeiro w Brazylii. Kiedy wylądowali w Zielonym Przylądku, dowiedzieli się, że mają awarię w samolocie. Mimo tego jeszcze dotarli do archipelagu Świętego Piotra i Świętego Pawła. Nie mieli dużo szczęścia z pogodą oraz wodnosamolotami, z powodu awarii drugiego wodnosamolotu musieli być ratowani na morzu przez angielski statek. Po tych wydarzeniach, nareszcie z archipelagu odlecieli  innym wodnosamolotem i po kilku wizytach w brazylijskich miastach, w końcu wylądowali w Rio de Janeiro a było to w połowie czerwca tego samego roku. Ten przelot miał na celu uczenie setnej rocznicy niepodległości Brazylii, ale także oznaczał, że po raz pierwszy w historii lot nad oceanem Atlantyckim został wykonany tylko za pomocą nawigacji astronomicznej oraz było to pierwszy przelot nad południowym Atlantykiem. Zdjęcie pokazuje (w kierunku Brazylii) replikę ostatniego wodnosamolotu "Santa Cruz" z Gago Coutinho i Sacadura Cabral w środku. Ten pomnik znajduje się blisko wieży Belém w dzielnicy o tej same nazwie i jest zlokalizowany w tym samym miejscu gdzie zapoczątkowano lot. Można sobie wyobrażać emocje przed odlotem i niepokój tych dwóch Portugalczyków , którzy znaleźli dzięki odwadze swoje miejsce w historii...

Pomnik poświęcony kombatantom wojny kolonialnej

Pomnik poświęcony kombatantom wojny kolonialnej znajduje się w pobliżu wieży Belém. Obok pomnika znajduje się Muzeum Kombatanta, jak przedstawia zdjęcie poniżej. Po drugiej wojnie światowej, szczególnie w latach sześćdziesiątych zeszłego wieku, Portugalia zaangażowana była w trzech trwałych frontach wojny kolonialnej: Gwinei-Bissau, Angoli oraz Mozambiku. W pomniku wyryte są imiona i nazwiska wszystkich poległych portugalskich żołnierzy biorących udział w tych wojnach. W sumie jest ich więcej niż osiem tysięcy. Niedawno także wyryto imiona żołnierzy portugalskich, którzy zmarli w misjach ONZ oraz NATO.

Wieża Belém nad Tagiem w Lizbonie

 

Kiedyś zamek zintegrowany w systemie defensywnej Lizbony, dzisiaj Wieża Belém jest symbolem miasta i jednym z najważniejszych portugalskich zabytków. Na początku szesnastego wieku portugalski król Manuel pierwszy wydał rozkaz budowy zamku na terenie małej wyspy nad ujściem Tagu na przeciwko Klasztoru Hieronimów. W tym samym miejscu cumował wojenny statek, który miał  zadanie obronne w lizbońskim porcie. Budowa trwała kilka lat i skończyła się dwa lata przed śmiercią Manuela pierwszego. Z wpływem orientalnych elementów, które scharakteryzują styl Manuelino, Wieża Belém jest typowym przykładem architektury portugalskiej szesnastego wieku.