Strona w budowie
Okres panowania Swebów i Wizygotów (411 -711 n.e.)
Na początku piątego wieku Swebowie szybko dotarli do zachodu i stworzyli niepodległe państwo tam gdzie dzisiaj są Portugalia i Galicja. Osiedlili się pod Bracarą Augustą i Portucale (w Portugalii) oraz Lugo i Asturicą Augustą (w Galicji). Ich stolicą była Bracara Augusta, która była jednym z najważniejszych miast w Europie Zachodniej. Swebowie byli federacją plemienia- wśród nich byli Buri, którzy osiedlili się w Terras de Bouro (Ziemia Buri), niedaleko Bragi. W VI wieku doszło do unifikacji religijnej (Swebowie stali się katolikami). W wojnach domowych królestwo Swebów wskazuje, że rzeka Minho stawia granicę między zwolennikami- dzisiejsza granica między Galiza a Portugalia. Wizygoci osiedlili się pod Toledo (w środku Półwyspu) i pod koniec szóstego wieku podbili Swebów pod Portucale. Chociaż wszystko wskazuje, że ten region (Gallaecia i Lusitania) miał autonomię w królestwie Wizygotów bo traktowano go inaczej. Wandalowie i Alanowie także byli na zachodzie półwyspu ale ich królestwa nie trwały długo.
Okres Wikingów (840-1032 n.e.)
Ekspansja Wikingów w Galicji oraz Portugalii oznaczała, że zachodnia część musi być inaczej zorganizowana. Politycznie to oznaczało, że miasta usytuowane w środku kraju wzmocniły swoją pozycję. Guimarães został założony i ufortyfikowany przez Vimara Peres, pierwszego hrabiego hrabstwa Portucale- miasto, które znajduje się na wybrzeżu. W ten sposób Guimarães został rezydencją hrabiego i pierwszą stolicą Królestwa Portugalskiego w XII wieku. Wikingowie spustoszyli cały region Portucale. Po tych najazdach Wikingowie osiedlili się i założyli miasta, na przykład Lordemão (w dzisiejszych okolicach Coimbry). Inni osiedlili się na północy w okolicach Portucale, szczególnie w Varzim. Jeszcze dzisiaj możemy zobaczyć nordycki wpływ w tym regionie, na przykład stworzenie systemu znaków „Siglas Poveiras” które są bardzo podobne do tych w Skandynawii, szczególnie z wyspy Fionii, Danii.
Epoka odkryć i stworzenie imperium portugalskiego
Według portugalskiej historiografii, początek portugalskiej ekspansji to zdobycie miasta Ceuta w Afryce Północnej w 1415r. Portugalczycy odkryli ponownie Maderę (1419r.) i Azory (1427r.), zdobyli miasta w Afryce Północnej i jednocześnie skierowali się dalej na południe wzdłuż afrykańskiego wybrzeża, żeby odzyskać dostęp do złota, kości słoniowej, innych produktów i niewolników (z tego powodu są takie nazwy geograficzne- Wybrzeże Pieprzowe, Złote Wybrzeże, Wybrzeże Niewolnicze, Wybrzeże Kości Słoniowej). Tempo wypraw między 1460r. a 1480r. osłabło z różnych powodów. Wierzono, że zatoka gwinejska była krańcem Afryki, ale faktycznie przez ten czas Korona była bardziej zainteresowana zdobyciem arabskich miast w Afryce Północnej oraz tronu Kastylii.
Już od drugiej połowy piętnastego wieku Portugalczycy mieli wyprawy morskie na Grenlandię, którą nazywali Ziemia Dorszy. Możliwe, że odkryto wybrzeże Ameryki Północnej na południu od Nowej Fundlandii. W drugiej połowie piętnastego wieku Portugalczycy byli świadomi, że na zachodzie istnieje ziemia, tylko nie wiadomo, czy jest ona stworzona z kilku wysp czy raczej całego kontynentu. Jesteśmy pewni, że Portugalczycy już dobrze znali Nową Fundlandię i Morze Sargassowe. Azory zostały odkryte w drugiej dekadzie piętnastego wieku, ale dopiero trzydzieści lat później odkryto zachodnią część Azorów. Coraz częściej Portugalczycy wysłali statki na zachód. Nie wiadomo jednak jakie były wyniki tych wypraw morskich. Szczególnie te wyprawy zostały przygotowane przez mieszkańców z Azorów bo Korona była bardziej zainteresowana Afryką i wschodnią morską drogą do Indii. Po odkryciu wysp Karaibskich, portugalski król poinformował kastylijskiego króla, że wyspy znajdują się pod portugalskim wpływem zgodnie z traktatem z 1479r. i przygotowuje wyprawę, żeby zdobyć wyspy odkryte przez Kolumba. Kastylia chciała unikać wojny z Portugalią i proponowała nowy traktat podzielania świata. Traktat został podpisany w 1494r. i w ten sposób Brazylia i Nowa Fundlandia zostały pod strefą portugalską. Brazylia została odkryta w 1500r. Początkowo Brazylia została odwiedzana w wyniku wypraw morskich do Indii (druga z nich odkryła tę ziemię nazywając ją Terra de Vera Cruz) oraz zwiedzana przez Portugalczyków, którzy poszukali Pau-Brasil (Brezylka ciernista), stąd nazwa Ilha-Brasil, wyspa brazylijska, czyli Brasil, Brazylia.
Po odkryciu morskiej drogi do Indii w 1498r., zaczęto zdobywać miasta położone na wybrzeżu- w Afryce Wschodniej, Arabii, Persji, Indiach, Cejlonie, Malezji oraz Indonezji. Goa (1510r.) stała się stolicą Imperium Wschodniego (India) i zależały do niej wszystkie ziemie zdobyte albo okupowane przez Portugalczyków od Afryki Wschodniej do Japonii. Wyspa Timor została odkryta w 1511r. i możliwe, że australijskie wybrzeże dostrzegane przez portugalskie statki. Japonia została odkryta dopiero w 1543r. Od początku szesnastego wieku do siedemnastego wieku Portugalczycy zdobyli prawie wszystkie miasta na wybrzeżu w Afryce, Arabii i Azji. Język portugalski stał się lingua franca. Lizbona stała się centrum świata. Dzięki temu, szesnasty wiek jest postrzegany jako złoty wiek w Historii Portugalskiej.
